Metalurgia proszków – metoda wytwarzania proszków metali i przedmiotów z tych proszków bez topienia ich, przez prasowanie ich w odpowiednich formach a następnie spiekanie w temperaturze niższej niż ich temperatura topnienia. Oddzielnie cząstki proszków łączą się w jednolitą masę podczas wygrzewania silnie sprasowanych kształtek w atmosferze redukującej i obojętnej. Technologia ta umożliwia uzyskanie jednorodnej mikrostruktury bez niemetalicznych wtrąceń i defektów. Głównymi procesami tej technologii są: wytwarzanie proszków, zagęszczanie i spiekanie. do zalet metalurgii proszków zalicza się m. in. możliwości połączenia składników, których połączenie innymi metodami jest niemożliwe oraz otrzymywanie elementów o wymiarach, które eliminują potrzebę dalszej obróbki.
Metodą metalurgii proszków wytwarza się:
- przedmioty z metali trudnotopliwych takich jak wolfram, molibden,
- materiały porowate na na łożyska samosmarujące,
- spieki metali i niemetali wykazujące znaczne różnice temperatury topnienia,
- materiały, które w stanie ciekłym są gęstopłynne i trudne do odlewania.